İBLİS VE AZABI
Ulu Allah (C.C.) şöyle buyuruyor:
—
Eğer dönerlerse (Allah'ın emrine uymaktan ve Resul'ünün gös-terdiği yoldan yüz
çevirirlerse) bilsinler ki, Allah kâfirleri sevmez (onların ne tevbelerini
kabul eder ve ne de günahlarını bağışlar)» (40).
Nitekim ulu Allah kendini büyük görüp Allah'ın ululuğunu
kabul et-mediği için iblisin tevbesini kabul etmemiştir. Buna karşılık Hz.
Adem'e tevbe etmeyi ilham etmesi ve tevbesini kabul etmesi, kendi dili ile
güna-hını itiraf etmesi, pişmanlık duyması ve kendini suçlamasından dolayıdır.
Üstelik Hz. Adem'in (A.S.) işlediği
kusur, gerçek manada günah sa-yılmaz. Çünkü peygamberler (Allah'ın selâmı
üzerlerine olsun) masum-durlar alimler tarafından kabul edilen sahih görüşe
göre ne peygamber olmadan önce ve ne de peygamberken günah işlemezler, günaha
düş-mekten korunmuşturlar. Hz. Adem'in (A.S.) kusuru, sadece görünüşte
gü-nahtır Buna rağmen o ve Havva, Allah'a şöyle seslenmişlerdir: Kur'an-ı
kerimde ulu Allah bize onların yakarışını şöyle bildirmektedir:
— Ey Rabb'imiz! Biz kendi kendimize zulmettik. Eğer sen bizi
ba-ğışlamaz, bize merhamet etmezsen, hiç şüphesiz hüsrana uğrayanlar-dan
olacağız» (41).
Görülüyor ki, Hz, Adem (A.S.) ve Havva yaptıklarına pişman
olarak hemen tevbeye yönelmişler ve Allah'ın rahmetinden ümit kesmemişlerdir.
Nitekim ulu Allah şöyle buyuruyor:
— Allah'ın rahmetinden sakın ümit kesmeyiniz» (42).
İblise
gelince, o ne günahını itiraf etmiş, ne yaptığına pişman ol-muş, ne kendini
suçlamış ve ne de tevbe etmeye yönelmiş, üstelik de Allah'ın rahmetinden ümit
kesmiş, kendini beğenmiştir.
Her kim ki, tutumu şeytan gibi olursa tevbesi kabul
edilmez. Buna karşılık günah işledikten sonraki tavrı Hz. Adem (A.S) gibi
olanların tevbelerini Allah kabul eder.
Çünkü kaynağı nefsî arzuların azgınlığı olan her günahın
affedil-mesi umulur, ama kendini beğenmişliğe dayanan hiç bir günahın
affedil-mesi beklenemez. Hz. Adem'in (A.S.) kusuru nefsî arzuların azgınlığına
dayanıyorken şeytanın günahı ise kendini, beğenmişlikten ileri geliyordu.
Anlatıldığına
göre İblis bir gün Hz. Musa'ya (A.S.) gelir ve ona so-rar ki, «Allah'ın
kendisine elci olarak seçtiği ve zaman zaman konuştuğu kimse sen misin?» Hz.
Musa «evet, fakat sen kimsin ve ne istiyorsun» diye karşılık verir.
Şeytan kendini tanıtmadan Hz. Musa'ya (A.S.) şu teklifte
bulunur, «Allah'ına bildir ki yarattıklarından biri senden tevbesinin kabul
edilmesi-ni diliyor.»
Bunun üzerine Allah'dan Hz. Musa'ya (A.S.) şu vahiy gelir,
«ey Mu-sa, ona de ki, senin hatırın için dileğini kabul ediyorum. Yalnız ona
Hz. Adem'in kabrine secde etmesini söyle. Eğer secde ederse tevbesini ka-bul
ederek günahlarını bağışlayacağım.»
Hz. Musa (A.S.) durumu şeytana bildirince o küplere biner,
eski bü-yüklenme edasını yine takınarak şöyle der, «ey Musa! Ben ona cen-nette
iken secde etmemiştim de şimdi ölüsüne mi secde edeceğim.»
Rivayete göre cehennemde İblis'in azabı ağırlaştırır ve ona
«Allah'-ın azabını nasıl buluyorsun» diye sorulur, «olabileceğinden daha ağır»
di-ye cevap verir. Bunun üzerine ona denir ki, «Adem, cennet bahçelerin-dedir.
Ona secde et, özür dile de bağışlanasın.» Fakat o bu teklifi kabul etmeye
yanaşmaz, bunun üzerine çektiği azab, bütün cehennemliklerin azabının yetmiş
bin katı kadar ağırlaştırılır.
Haberde bildirildiğine göre ulu Allah, her yüz bin senelik
azab dev-resinden sonra şeytanı cehennemden çıkarır ve Hz. Adem'i (A.S.)
cen-netten çıkararak şeytana ona secde etmesini emreder, fakat şeytan bu emre
uymaya yanaşmayınca yeniden ateşe atılır.
Kardeşlerim! Şeytan'dan kurtulmak istiyorsanız, Allah'a
sarılınız, O'na sığınınız.
Kıyamet günü gelince meydana ateşten bir kürsi kurulur,
üzerinde İblis çıkar; bütün şeytanlar ve kâfirler çevresinde toplanır, sesi
anıran bir eşek sesi gibidir, şöyle konuşur, «ey cehennemlikler! Allah'ın daha
ev-vel va'dettikieri bugün nasıl buldunuz?» Etrafındakiler hep bir ağızdan
<<="" p="">
Şeytan da onlara der ki, «bu gün merhametten umut
kestiğim bir gündür.» Bunun üzerine Allah meleklere onu ve yardakçılarını
ateşten topuzlarla dövmelerini emreder. Ebediyen çıkarma emri duymaksızın kırk
sene burada işkence çekerler. Cehennem azabından Allah'a sığınırız.
Anlatıldığına göre Kıyamet günü İblis mahşere getirilir,
daha önce kurulan ateşten bir koltuğa oturması emredilir. Boynunda lânet
hal-kası vardır. Allah azab meleklerine onu oturduğu koltuktan sürükleyerek
cehenneme atmalarını emreder. Fakat boynundaki halkaya asılan melek-ler, onu
sürüklemeyi başaramazlar.
Bunun üzerine Allah Cebrail'e yanına seksen bin melek
alarak onu cehenneme çekmelerini emreder, fakat o da başaramaz. Arkasından
Allah İsrafil ve Azrail'e de yanlarına atacakları seksen biner kişi ile
birlik-te ayni emri verir, fakat bunlar da onu yerinden kıpırdatamaz. Bunun
üzerine Allah buyurur ki, «boynunda o lânet halkası varken yaratmış ol-duğum
bütün meleklerin bin kaç katı bile biraraya gelseler, onu cehen-neme
taşıyamazlar.»
Anlatıldığına göre, İblisin birinci kat gökte iken ismi
«Abid», ikinci kat gökte iken ismi «Zahid», üçüncü, kat gökte iken ismi «Arif»,
dördün-cü kat gökte iken ismi «Veli», beşinci kat gökte iken adı «Takı»,
altıncı kat gökte iken adı «Hazin», yedinci kat gökte iken adı «Azazil» idi.
Fakat Levh-i Mahfuz'daki adı, «İblis» idi, o sonunda başına
gelecek olanları bilmiyordu.
Ulu Allah kendisine Hz. Adem'e (A.S.) secde etmesini
emredince Allah'a dedi ki, «onu benden üstün mü tutuyorsun? Ben ondan daha
ha-yırlıyım. Beni ateşten onu ise çamurdan yarattın» Allah şeytana «ben
di-lediğimi yaparım» diye cevap verdi.
Kendini daha şerefli gördüğü için burun kıvırarak ve
tepeden baka-rak Hz. Adem'e (A.S.) secde edeceği yerde arkasını çevirdi, diğer
bütün melekler bu emre Uyarak kapandıkları secdede uzun bir müddet bekler-ken o
sipsivri olarak ayakta kaldı.
Melekler başlarını kaldırıp da onun kendileri ile birlikte
secde et-memiş olduğunu görünce şükür maksadı ile ikinci sefer secdeye
kapan-dılar. O ise arkadaşlarına yan yan bakarak, onlara katılmayı asla
düşün-meyerek ve Allah'ın emrini kırdı diye hiç bir pişmanlık duymayarak yine
tek başına ayakta kaldı.
Bunun üzerine Allah yakışıklı vücudunu bozdu, onu domuz
sureti-ne çevirdi, başını deve başı ve göğsünü büyük deve hörgüçü biçimine
koydu, yüzü maymun yüzüne döndü, gözleri yüzü boyunca uzanan iki ya-rık halini
aldı, burun delikleri hakamet çanağı gibi açıldı, dudakları ökü-zünkilere
döndü, azı dişleri domuzunkiler gibi ağzından dışarıya fırladı, sakalı yolundu,
çenesinde sadece yedi seyrek tüy kaldı.
Allah onu önce cennetten, sonra gökten ve daha sonra
yeryüzün-den kovarak adalara sürdü. Şimdi yeryüzüne ancak gizli gizli ayak
ba-sabiliyor. Kâfirlerden biri olduğu için Allah'ın lâneti Kıyamet gününe
ka-dar onunla birliktedir.
Oysa ki, daha önce yakışıklı, dört kanadlı, bilgili, çok
ibadet işleyen, meleklerin
Tavusu ve en büyüğü olan, daha bir çok imrenilir, sıfatlar
ta-şıyan bir kimse idi. Bunların hiç birisinin ona faydası olmadı. Bundan
herkesin ibret alması gerekir.
Söylendiğine göre İblis tuzağa düşürülünce Cebrail ve
Mikâil ağla-maya başlarlar. Allah, onlara «niye ağlıyorsunuz» diye sorar. Onlar
da «sana varan yolda tuzağa düşmeyeceğimizden emin değiliz» derler, Ulu Allah
da onlara «işte öyle olunuz, benim yolumda tuzağa düşmeyeceği-nize hiç bir
zaman güvenmeyiniz» buyurur.
Anlatıldığına göre İblis Allah'ın katından kovulunca O'na
der ki, «ey Rabb'ım! Adem yüzünden beni cennetten kovdun. Ben ondan kendi
başı-ma öç alamam, ancak sen beni üzerine salarsan öcümü alabilirim» Allah ona
«seni onun oğulları üzerine salıyorum,çünkü peygamberler senin tu-zağından
korunmuşlardır» diye karşılık verir.
O «daha başka imkânlar istiyorum» der. Allah ona «O'nun
soyundan gelen her çocuğa karşılık senin soyun iki kat hızla üreyecek» diye
cevap verir.
Şeytan yine «daha da isterim» der. Allah ona «onun soyundan
ge-lenlerin kalbleri senin yatağındır, onların damarlarında dolaşabilirsin»
di-ye karşılık verir. Şeytan «daha da isterim» der. Allah ona «atlı yaya bütün
yardakçılarını onun soyundan gelenlerin üzerine sal, mallarına ortak ol, yani
haram yollardan kazanarak meşru olmayan yerlere sarfetmelerini sağ-lamaya
çalış. Çocuklarına ortak ol, yani onların haram yollardan veya gü-nah olan
çiftleşme şekilleri ile çocuk peydahlamalarına çalış, çocuklarına putperestlik
inancını hortlatan isimler taktırmaya çalış, batıl dinlere ve gayrı meşru
mesleklere yönlendirilmelerine sebep ol. Onları kandırabil-mek için bol bol
asılsız vaadlerde bulun.
Meselâ putların koruyuculuğuna güvenmelerini sağlamaya
çalış. Babalarının soyluluğundan medet ummayı tavsiye et, tevbeyi sonraya
bı-rakabilecekleri hususunda onları, kandırmaya çalış» diye cevap verdi. Ama,
Allahın tavsiyesi tehdit yolu ile olmuştur. Nitekim, «dilediğinizi ya-pın»
âyetinde de böyledir.
Şeytanın bu tuzağına karşı Hz. Adem (A.S.) de Allah'a der
ki, «ya Rabb'i! Onu benim üzerime saldın, eğer senin yardımın olmazsa ona karşı
kendimi savunamam» Allah Hz. Adem'e «senin soyundan her yeni doğan çocuğun
başına meleklerden bir koruyucu veriyorum» diye cevap verir.
Hz. Adem «daha çok isterim» der. Allah ona «iyiliklerin
mükâfatı on kattır» diye karşılık verir. Hz. Adem «daha da isterim» der. Allah
ona «zürriyetinin canları çıkmadıkça tevbe etme imkânını ellerinden almam» diye
cevap verir. Hz. Adem «daha da isterim» der. Nihayet Allah «ince eleyip sık
dokumadan onları affederim» diye cevap verince Hz. Adem «Bununla yetiniyorum» der.
Bunun üzerine İblis tekrar ortaya
çıkarak der ki, «ya Rabb'i! Adem'-in soyundan peygamberler yarattın, onlara
kitaplar indirdin, hani benim elçilerim» Allah «kâhinler» diye cevap verir.
Şeytan «kitaplarım ne ola-cak» diye sorar. Allah
«vücudlara döğmeler yolu ile işlenen yazı ve re-simler»
cevabını verir. Şeytan «sözüm ne olacak» der. Allah «yalan» diye karşılık
verir. Şeytan «Kur'ânım ne olacak» der. Allah «şiir» diye ce-vap verir. Şeytan
«müezzinim kim olacak» der. Allah «çalgı âletleri» diye cevap verir.
Şeytan «mescidim neresi» der. AlIah «çarşı ve pazar» diye
karşılık verîr. Şeytan «Evim neresi» diye sorar. Allah «hamam» diye cevap
verir..
Şeytan «yiyeceğim ne olacak» der. Allah «üzerinde adım
anılmayan her türlü gıda maddesi» diye karşılık verir.
Şeytan «ne içeceğim» Her. Allah «sarhoşluk veren bütün
içecekler senin» karşılığını verir Seytan « tuzağım neler olacak» der. Allah
«kadınlar» cevabını verir.
(40) Kur'an-ı
Kerim/Al- İmran, 32
(41) Kur'an-ı
Kerim/A'raf Sûresi, 23
(42) Kur'an-ı
Kerim/Zumer Sûresi, 53
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder