Delikanlının birini acil servise getirdiler. Bir kutu ilaç içip intihara kalkışmıştı. Delikanlının ailesi ve arkadaşları oradaydılar. Doktor muayene ettikten sonra kötü haberi verdi:
-Maalesef kurtulamayacak, şansı çok az!
Kadınlar çığlığı bastı, göz yaşları erkeklerin gözlerinden sel oldu aktı. Hasta yakınlarının hastanın odasına girmesine izin verilmedi. Koridorda sabaha kadar ağlaştılar. Doktora yeniden ve yeniden sordular:
-Hiç umut yok mu?
-Neredeyse yok!
Doktor hastanın yanına girdi. Delikanlı gözünü zor açıyordu:
-Yaşayabilecek miyim doktor bey ?
- Yaşama şansın düşük, gözlerini kapatırsan bir daha açamayabilirsin.
Delikanlı koridordan gelen çığlık seslerini, ağlaşmaları duydukça içi parçalanıyordu. Meğer onu ne çok seven vardı. İntihar etmekte ne kadar da aptallık etmişti. Can tatlıydı. Ölmemek için dua ediyordu.
O gece ne delikanlı için ne de yakınları için geçmek bilmedi. Sabah doktor yeniden delikanlının yanına geldi:
-Görüyorum da ölmemişsin!
-Doktor bey yaşama şansım ne kadar ?
-Yakınlarını ne kadar üzdüğünün farkına vardın mı? Ya da Allah’ın verdiği canı kıymaya kalkarak ne denli bir hata yaptığını anladın mı? Ölseydin hem yakınlarını acıya boğacak hem de cehenneme gidecektin. Merak etme ölmeyeceksin ? Sadece vitamin içmişsin, hatanı anla diye korkutmak istedim sadece.
Doktor delikanlının yaşayacağı müjdesini yakınlarına da verdi. Hep birlikte sevinç çığlıkları attılar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder