Yalan-Soyleyen-uc-Zumre

Yalan Söyleyen Üç Zümre

Fakih Ebü’l-Leys [rahmetullahi aleyh] anlatır: Fakihlerden bir cemaat bana, senedleriyle birlikte Ukbe b. Müslim’in, Şüfey Esbahî’den nak­lettikleri şu hadiseyi anlattı:

“Şüfey bir gün Medine’ye gitmişti. Orada, etrafına pek çok kişinin toplandığı birini gördü. Şüfey hadiseyi şöyle anlatır:

Sonra birine,

-   Bu kimdir? diye sordum.

-   Ebû Hüreyre, dediler.

Önayaklaştım; önüne kadar geldim. O hâlâ insanlara Resûlullah’tan dinlediği hadisleri anlatıyordu. Konuşması bitmiş ve insanlar da etra­fından ayrılmıştı. Ona,

-  Allah Teâlâ hayrını ziyade kılsın. Bana Resûlullah’tan [saiiaiiahu aleyhi veseiiem] işittiğin, ezberlediğin ve kendisiyle amel ettiğin bir hadisi anlatır mısın? dedim.

-  Otur, dedi. Sana, Resûlullah’ın bizzat bana anlattığı bir hadisi ak­tarayım. Resûlullah [sallalahu aleyhi vesellem] bunu bana anlatırken kimse yoktu, sadece ben ve Resûlullah [sallalahu aleyhi vesellem] beraberdik, dedi ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Sonra bir nara attı ve bayıldı.

Az bir zaman geçtikten sonra ayıldı. Yüzünü sıvazladı ve,

-  Sana Resûlullah’ın bana anlattığı bir hadisi aktaracağım, dedi. Ancak tekrar ağlamaya başladı. Bu hal epey uzun sürdü. Sonra topar­landı, yüzünü sıvazladı ve,

-     Resûlullah bana şöyle demişti:

“Allah Tebâreke ve Teâlâ kıyamet (mahşer) günü mahlûkatının ara­sında hüküm verecek. Her ümmet topluca Allah’ın huzuruna getirile­cektir. Bunların aralarından huzura ilk olarak Kur’ân-ı Kerîm’i ezberlemiş bir adam, Allah yolunda öldürülmüş bir şehid ve malı mülkü çokça olan biri olacaktır.

Allah [ceiie ceiâiuhû] Kur’an hafızına,

-     Resûlüme gönderdiğim kitabı sana öğretmedim mi, buyuracak. O,

-     Evet, ey Rabbim, öğrettin, buyuracak. Allah Teâlâ,

-     Peki, öğrendiğinle hangi amellerde bulundun, diye soracak. O,

-     Ey Rabbim, onunla gece gündüz amel ettim, diyecek.

Hafızın bu cevabına karşılık Allah [Celle celaluhu]

-     Yalan söylüyorsun, diyecek ve ardından melekler de,

-   Yalancısın. Sen, ‘Falanca kişi hafızdır’ desinler diye bunları yap­tın. Nitekim istediğin de oldu ve insanlar senin hakkında öyle dediler, diyeceklerdir. Bu konuşmanın ardından onun cehenneme götürülmesi emredilecek.

Sonra zengin kişi getirilecektir. Allah[Celle celaluhu] ona,

-  Sana verdiklerimle neler yaptın, hangi amellerde bulundun, diye soracak. O,

-   Akrabalarıma iyilikte bulundum, sık sık ziyaretlerine giderek onlara sadaka verdim, diyecektir. Allah [ceiie ceiâiuhû],

-     Yalan söylüyorsun, buyuracaktır. Ardından melekler de,

- Yalan söylüyorsun; sen, ‘Falanca kişi çok cömerttir’ denilsin diye bunu yaptın. Ve öyle de oldu; insanlar senin hakkında, ‘Ne cömert in­sandır’ dediler, diyeceklerdir. Bu konuşmanın ardından onun cehenne­me götürülmesi emredilir.

Sonra Allah yolunda öldürülen kişi getirilecektir. Allah [Celle celaluhu]

ona,

-    Hangi sebepten öldürüldün, diye soracaktır. O,

-     Ey Rabbim! Senin yolunda savaştım ve nihayet öldürüldüm, diye­cek, Allah [ceiie ceiâiuhû] ise ona,

-    Yalan söylüyorsun, diyecektir. Ardından melekler de,

-Yalan söylüyorsun. Sen, hakkında, ‘Bu adam cesurdur, yiğittir’ de­nilsin diye savaştın. Ve öyle de oldu. İnsanlar sana böyle dediler, diye­ceklerdir.

Bu konuşmanın ardından onun da cehenneme götürülmesi emredilir.

Sonra Resûlullah [saiiaiiahu aleyhi veseiiem] benim dizime vurarak,

-  Ey Ebû Hüreyre! Bu üç zümre, kıyamet günü cehennem ateşinin kendileriyle alevlendirildiği ilk kişilerdir, dedi.

Ebû Osman diyor ki: Bana Âla b. Ebû Hakîm anlattı, kendisi Muaviye’nin koruması idi. Dedi ki: Muaviye’nin yanına bir adam gir­di ve bu hadisi ona Ebû Hüreyre’den rivayetle anlattı. Muaviye bunun üzerine dedi ki:

- Bunlara böyle yapılırsa geri kalan insanlara ne yapılacak acaba? dedi ve hüngür hüngür ağladı.

Biz onun hayatını kaybedeceğini sandık ve bu adam bizim başı­mıza bir felaket getirdi, dedik. Sonra Muaviye kendine geldi, yüzünü sildi ve,

- Allah ve Resûlü daima doğru söz söyler dedi ve Hûd sûresinin 15-16. âyetlerini okudu:

“Dünya hayatını ve onun ziynetini isteyenlere yaptıklannın karşılığını orada (dünyada) tam olarak veririz ve onlar orada hiçbir zarara uğratıl­mazlar (yaptıkları çalışmaların karşılığını dünyada elde ederler).

İşte onlar ahirette ateşten başka hiçbir şeyleri olmayan kimselerdir. Yaptıkları boşa çıkmıştır. Yapmakta oldukları da zaten bâtıldır. ”¹⁶Abdullah b. Hubeyk Antâkî [rahmetuiiahi aleyh]¹⁷ demiştir ki: “Kıyamet günü insanoğlu Allah Teâlâ’dan yaptıklarının karşılığını istediği zaman ona şöyle diyecektir:

- Biz sana amelinin ecrini vermedik mi? Sana meclislerde yerler açmadık mı? Seni önder yapmadık mı? Alışverişlerinde sana çeşitli kolaylıklar sağlamadık mı? İşte buna benzer daha pek çok ihsanda bulunmadık mı?”